به گزارش ایرنا، این سیاستمدار کهنه کار و چپ گرای انگلیسی که به دلیل حمایت اتحادیه های بزرگ کارگری از وی، بخت زیادی برای رسیدن به رهبری حزب کارگر در ماه آینده میلادی دارد، در گفت وگو با سایت خبری 'گرین دسک ' گفت که دولت کارگری تحت رهبری وی، بار دیگر با خرید سهام شش شرکت بزرگ انرژی، آنها را به بخش عمومی منتقل خواهد کرد.
'شرکت بریتیش گاز'، 'اس اس ای '، 'ای ون '، 'آر دبلیو ای ' ، ' ان پاور'، ' اسکاتیش پاور' و ' ای دی اف' از جمله شرکت هایی است که کوربین قول داده است که در صورت پیروزی حزب کارگر تحت رهبری اش در انتخابات پارلمانی سال 2020 میلادی، ملی خواهند شد.
وی در این مصاحبه گفت: 'من خواهان مالکیت عمومی بر بخش های گاز و برق هستیم . شخصاً خواهان آن هستم که شش شرکت بزرگ فعال در این بخش تحت کنترل عمومی درآیند.'
کوربین افزود: شما می توانید با خرید اکثریت سهام این شرکت ها، این کار را صورت دهید و این خرید می تواند توسط دولت صورت گیرد.
این نماینده مجلس عوام در همین حال در گفت وگو با روزنامه فایننشال تایمز گفت: الزاماً لازم نیست که این شرکت ها کاملا در اختیار دولت قرار بگیرند، مالکیت آنها می تواند ترکیبی از دولت انگلیس، حکومت ها و جوامع ملی باشد.
اظهارات کوربین، متعاقب انتشار مانیفست 'اندی بورنهام' دیگر نامزد رهبری حزب کارگر صورت می گیرد که در آن وعده داده است که خطوط راه آهن انگلیس بار دیگر ملی خواهد کرد.
بر اساس نظرسنجی های صورت گرفته، کوربین و بورنهام در میان چهار نامزد انتخابات رهبری حزب کارگر بیشترین شانس را برای کسب رهبری این حزب دارند.
'یووت کوپر' و 'لیز کندال' دیگر نامزدهایی هستند که توانسته اند با حمایت نمایندگان پارلمانی حزب کارگر وارد عرصه انتخابات رهبری این حزب شوند.
طرح مجدد ملی کردن بخش های مهم اقتصادی در حزب کارگر، به معنای عدول از سیاست های اقتصادی 'تونی بلر' نخست وزیر پیشین انگلیس و پشت کردن به این سیاست ها شمرده می شود.
تونی بلر رهبر پیشین حزب کارگر در یک پیروزی چشمگیر در انتخابات عمومی 1997 میلادی توانست بر جان میجر رقیب محافظه کارش غلبه کند و به 18 سال حکومت حزب محافظه کار پایان دهد.
وی برای شکست محافظه کاران که پشتوانه ای چون دولت قوی 'مارگارت تاچر' داشتند، بانام حزب «کارگر جدید» وارد عرصه انتخاباتی شد تا بدین وسیله خود را از عقاید چپ گرایانه حزب کارگر قدیم که آن را عامل شکست متمادی حزبش در انتخابات پارلمانی می دانست، جدا سازد.
تونی بلر در این راستا، پس از به دست آوردن ریاست حزب کارگر در سال 1994 میلادی ، حذف بند چهار اساسنامه این حزب را که اعضای حزب کارگر را به سیاست های سوسیالیستی ملزم می ساخت، حذف کرد و با کمک همفکرانش، به ویژه 'گوردون براون'، ضمن کنار گذاشتن عقاید چپ گرایانه، جریانات اقتصادی و سیاسی درون حزبی را به نفع خودشان رقم زدند.
مانیفست حزب کارگر در سال 1997 میلادی که در آستانه انتخابات پارلمانی، توسط بلر و همفکرانش تصویب شده بود، شباهت چندانی با مانیفست این حزب در سال 1983 میلادی نداشت و به جای ملی سازی، بر ادامه سیاست های 'اقتصاد بازار آزاد' حزب محافظه کار که به 'تاچریسم ' شناخته می شود، تأکید داشت.
یکی از اقدامات تونی بلر و همفکرانش در دوران ده سال زمامداری، کاستن از قدرت اتحادیه های کارگری که مدافع دیدگاه های چپ گرایانه در حزب کارگر بودند، بود.
این در حالی است که حزب کارگر به طور تاریخی و سنتی از حمایت سندیکاهای کارگری و تشکل های سوسیالیستی و نهادهای مدنی پیشرو چون تشکلات صنفی دانشجویی برخوردار بوده است.
حزب کارگر به واسطه همین پشتوانه اجتماعی همواره رقیب اصلی حزب محافظه کار در مبارزه برای کسب قدرت بوده و از دهه 1940 میلادی یا دولت انگلستان در دست داشته و یا شریک بوده و یا نقش حزب اصلی مخالف دولت را ایفا کرده است.
اما با تعمیق 'بلریسم ' تفاوت های ایدئولوژیک بین حزب کارگر و حزب راست گرای محافظه کار بسیار کاسته شد، به نحوی که تونی بلر بارها متهم به کپی کردن سیاست های حزب محافظه کار و مطرح کردن آنان به عنوان سیاست های حزب کارگر شده بود.
گوردون براون نیز که در سال 2007 میلادی جانشین بلر شد، تا سال 2010 میلادی که حزب کارگر در انتخابات عمومی انگلیس ، در برابر حزب محافظه کار به رهبری دیوید کامرون شکست خورد، همچنان مجری 'بلریسم' در عرصه اقتصادی و سیاسی و حتی اجتماعی بود.
براون قبل از نخست وزیر شدنش به مدت ده سال وزیر دارایی (خزانه داری ) دولت بلر بود و به دلیل عملکرد قوی اش به خزانه دار آهنین معروف شده بود.
هواداران گوردون براون بر این باورند که او توانست در زمان بروز بحران های مالی ( 2007 - 2008) در نجات اقتصاد جهانی و اقتصاد انگلیس نقش مؤثری را ایفا کند اما به رغم تجربه بالای اقتصادی اش نتوانست حزب کارگر را در انتخابات عمومی سال 2010 میلادی به پیروزی برساند.
تحلیل گران و برخی از اعضای ارشد حزب کارگر بر این باورند که مشارکت تونی بلر در جنگ عراق و افغانستان هزینه های بالای اجتماعی و اقتصادی و سیاسی این درگیری های خارجی، زمینه ساز شکست این حزب در برابر حزب محافظه کار در سال 2010 میلادی و حتی انتخابات ماه 'می' 2015 میلادی شده است.
اما در کنار آثار مخرب جنگ عراق بر اعتبار حزب کارگر که همچنان هزینه های آن را می پردازد، بدون تردید سیاست های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی این حزب نیز در شکست حزب کارگر نقش داشته اند.
به طور مثال اخذ شهریه از دانشجویان دانشگاه های انگلیس که هم اینک سبب نارضایتی شدید دانشجویان انگلیسی شده اگرچه در زمان دولت ائتلافی کامرون افزایش قابل توجهی یافت اما نقطه شروع آن در دولت کارگری انگلیس صورت گرفت.
به رغم وعده های انتخاباتی حزب کارگر در سال 2001 میلادی که در آن با افزایش شهریه مخالفت شده بود، اما این حزب پس از پیروزی در انتخابات، در سال 2004 میلادی خلف وعده نمود و شهریه دانشگاه ها تا مبلغ 3 هزار پوند افزایش داد و این مساله کاملا در ذهن دانشجویان سرخورده از حزب کارگر نقش بسته است.
به هرحال به نظر می رسد که جرمی کوربین و نیز رقیبش 'بورنهام ' با آگاهی از ضعف های 'بلریسم ' و با توجه به فضای موجود کنونی انگلیس ، بار دیگر نظرات قدیمی ملی کردن شرکت های بزرگ انرژی و نیز بخش راه آهن و تقویت بخش های عمومی که می تواند برای بسیاری از مردم و نیز اتحادیه های کارگری قابل توجه باشد، را مطرح ساخته اند.
در حال حاضر اجرای سیاست های ریاضت اقتصادی دولت محافظه کار کامرون که همزمان با تشدید سیاست های خصوصی سازی صورت می گیرد، و دربرگیرنده کاهش شدید هزینه های عمومی است، نارضایتی هایی را در بخش های مختلف اجتماعی دامن زده است.
این وضعیت فضای مناسبی را بر مطرح کردن نظرات چپ گرایانه از سوی دو نامزد رهبری حزب کارگر که متعلق به دو نسل متفاوت هستند، فراهم ساخته است.
'اندی بورنهام ' 45 ساله که وزیر بهداشت در 'کابینه در سایه' حزب کارگر است، نیز همانند کوربین مخالفت خود را باسیاست های ریاضت اقتصادی دولت کامرون اعلام و بر حذف شهریه دانشگاه ها، بهبود وضعیت سیستم بهداشت عمومی انگلیس و خدمات اجتماعی تصریح کرده است.
البته این نکته مهم است جرمی کوربین که به شدت از سوی رسانه های محافظه کاران موردحمله قرارگرفته است، بیش از بورنهام به سندیکاهای کارگری و نهادهای مدنی نزدیک است.
بر اساس گزارش های منتشرشده حتی برخی از گروه های فشار حزب کارگر ازجمله ' لیبرفرست' از اعضای این حزب خواسته است که در انتخابات رهبری ، علیه جرمی کوربین رأی دهند.
بر اساس این گزارش ها، گروه فشار 'لیبرفرست' گفته است که انتخاب احتمالی جرمی کوربین ، می تواند شانس حزب کارگر را در انتخابات پارلمانی انگلیس از بین ببرد.
برخی از مخالفان کوربین همانند تونی بلر نخست وزیر پیشین انگلیس مدعی شده اند که حضور این سیاستمدار چپ گرا در جایگاه رهبری حزب کارگر، می تواند سبب گرایش این حزب میانه رو سوسیالیست به سیاست های چپ گرایانه شود.
جرمی کوربین 66 ساله ، نماینده حوزه انتخابیه 'ایزلینگتون نورث' در مجلس عوام انگلیس خود را با شعار محوری مقابله با ریاضت اقتصادی، برای رقابت در انتخابات رهبری حزب کارگر، آماده ساخته است.
وی که برای اولین بار در سال 1983 میلادی وارد مجلس عوام شده است دارای پیشینه اتحادیه کارگری بوده و از فعالان کارزارهای خلع سلاح هسته ای و ضد جنگ و از ستون نویس های روزنامه چپ گرای 'مورنینگ استار ' است.
این سیاستمدار کهنه کار انگلیسی، که عضو گروه دوستی پارلمانی انگلیس و ایران نیز هست، مواضعی ضد جنگ طلبانه، ضد صهیونیستی دارد و مخالف تسلیحات هسته ای است.
وی از مخالفان جدی تجاوز نظامی انگلیس به عراق در سال 2003 میلادی (در دوران نخست وزیری تونی بلر رهبر پیشین حزب کارگر) و نیز سایر مداخلات نظامی این کشور در سایر کشورها بوده است.
جرمی کوربین' در همین راستا سه شنبه شب گذشته گفت که تونی بلر نخست وزیر پیشین این کشور به دلیل نقش آفرینی در حمله 'نامشروع ' علیه عراق در سال 2003 میلادی، می تواند به عنوان یک جنایتکار جنگی، محاکمه شود.
کوربین در گفت وگو با برنامه شامگاهی 'بی بی سی' گفت: حمله به عراق در سال 2003 میلادی ازنظر من یک 'حمله نامشروع ' شمرده می شود و دخالت انگلیس در این جنگ نیز 'فاجعه بار ' بوده است.
این سیاستمدار کهنه کار انگلیسی افزود: ورود انگلیس به 'جنگ نامشروع 'عراق سبب از بین رفتن منابع انسانی و مالی زیادی شد .
جرمی کوربین اضافه کرد: نتایج این جنگ را هنوز نیز می توان شاهد بود. پناه جویان زیادی براثر این جنگ وارد کشورهای منطقه شدند و شماری از آنها هم اینک در دریای مدیترانه جان می بازند.
وی در پاسخ به این سووال آیا تونی بلر بایستی به عنوان یک جنایتکار جنگی محاکمه شود، گفت: اگر تحقیقات ثابت کند که او مرتکب جنایت جنگی شده، باید مورد محاکمه قرار گیرد. هرکسی که مرتکب این جنایت شود بایستی به دست عدالت سپرده شود.
بر اساس جدول انتخابات رهبری حزب کارگر، پس از نهایی شدن نامزدهای این انتخابات در روز پانزدهم ژوئن و مشخص شدن معاون نامزدها در روز هفدهم ژوئن، در ماه آگوست برگه های رأی برای افراد واجد شرایط ارسال و در روز دهم سپتامبر آینده رأی گیری پایان می یابد.
قرار است در اجلاس ویژه حزب کارگر در روز 12 سپتامبر آینده، نفر پیروز انتخابات رهبری این حزب معرفی شود.
اجلاس سراسر حزب کارگر پس از مشخص شدن رهبر جدید این حزب؛ قرار است در روز 27 ماه سپتامبر آینده برگزار شود.
به دنبال شکست سنگین حزب کارگر در انتخابات پارلمانی انگلیس، 'اد میلیبند ' با قبول مسوولیت این شکست ، از رهبری این حزب استعفا داد.
به دنبال کناره گیری 'اد میلیبند'، رهبری موقت این حزب که با داشتن 232 کرسی در مجلس عوام اصلی ترین حزب مخالف دولت به حساب می آید ، بر عهده خانم 'هریت هرمن' است.
نظر شما